Την πικραμένη σκέψη μου θέλω να συγκεντρώσω
σήμερα στην μανούλα μου για να αφιερώσω.
Θέλω μανούλα να σου πω όμορφα μοιρολόγια
μα απ’ την πολύ συγκίνηση δεν βγαίνουμε τα λόγια.
Σαράντα μέρες που φυγες μητέρα απ’ την ζωή μας
σαν όνειρο εφιαλτικό μοιάζει μες την ψυχή μας.
Να το πιστέψω δεν μπορώ και ο νους να το χωρέσει
πώς άδειασε το σπίτι μας και η δική σου θέση.
Κλαίει η Φανούλα μας πολύ πως να την σταματήσω
την τρυφερή καρδούλα της πως να παρηγορήσω;
Δεν πρόλαβες μανούλα μου να την ποκαμαρωσεις
τα τόσα που της έφτιαχνες εσύ να της τα δώσεις.
Σου φερνε τα διπλώματα και χαίρετο η καρδιά σου
και με φιλιά την γέμιζες μέσα στην αγκαλιά σου.
Δεν πήγε εις την Κάρπαθο που ταν μελετημενο
γιατί μαζί με τη γιαγιά το χε σχεδιασμένο.
Πώς μπόρεσες μανούλα μου και έφυγες μακριά μου
που σ’ είχα πάντοτε σφιχτά μέσα στην αγκαλιά μου;
Πάλεψα μάνα μου σκληρά τα βαλα με τον χάρο
μα στάθηκε αδύνατο μακριά του να σε πάρω.
Αυτάρκης και αξιοπρεπής σε όλο σου το βίο
και αυτό ήταν μάνα μου γλυκειά για σένα μεγαλείο.
Ποτέ δεν καταδέχτηκες κάτι απ’ τα παιδιά σου
αντίθετα τους έδωσες απ τα υπάρχοντα σου.
Τέτοιες μητέρες σαν και σε τις λένε ηρωίδες
και στην ζωή παράδειγμα μένουν εις τις σελίδες.
Όσα καλά μας έκανες όλα να έρθουν κοντά σου
το Άγιο Φως μητέρα μου να ανάβει εκεί μπροστά σου..
Στου Παραδείσου τις δροσιές να κάνεις κατοικία
η μνήμη σου σε όλους μας θα μείνει αιωνια .
Και σαν θα δεις και την γιαγιά πες της δεν την ξεχνάω,
και μέσα στην καρδούλα μου, σφιχτά πως την κρατάω.
Σε λατρεύω γλυκιά μανούλα μου.
Ειρήνη
