Με αφορμή την πληθώρα σχολίων αναφορικά με το γήπεδο τένις, που πρόσφατα έγινε σε χώρο πέριξ του γηπέδου του “Πρωτέα” Απερίου, θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις.  

ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ

Από ό,τι έχουμε καταλάβει, το οικόπεδο παραχωρήθηκε δωρεάν από ιδιώτη και η χρηματοδότηση για την κατασκευή του γηπέδου έγινε μάλλον από δωρητές. 

Δεν διευκρινίζεται εάν το γήπεδο αυτό τελικά ανήκει στον “Πρωτέα”  Απερίου ή όχι.  Θα έπρεπε οι υπεύθυνοι του “Πρωτέα” να είχαν ενημερώσει τον κόσμο σχετικά με αυτό, και έτσι δεν θα υπήρχε καμία παρανόηση.  

Θυμάμαι από την παιδική μου ακόμα ηλικία το γήπεδο Απερίου “Πρωτέας”, το οποίο στην αρχή ήταν ένα χωράφι που ανήκε στην περιουσία της Παναγίας του Απερίου. 

Θυμάμαι τη διαμόρφωση του χώρου, η οποία έγινε με προσωπική και φιλότιμη εργασία των Απεριτών, που έσκαβαν το χώρο – φυσικά χωρίς αμοιβή.  Υπήρχε και οικονομική βοήθεια από πολλούς ιδιώτες. 

Με τον καιρό, μπήκαν τα δοκάρια, έγιναν τα αποδυτήρια αλλά και οι εξέδρες, που υπάρχουν και σήμερα.  Με τα χρόνια εξελίχθηκε σε γήπεδο επιπέδου, το μοναδικό τότε στην Κάρπαθο, όπου αγωνίζονταν όλες οι ομάδες και το καλοκαιρινό Πρωτάθλημα της Καρπάθου. 

Μαθητής πλέον του Γυμνασίου, συμμετείχα στην ποδοσφαιρική ομάδα του Απερίου.  Τότε το ποδόσφαιρο ήταν ένα μεγάλο πανηγύρι. 

Βέβαια το γήπεδο ήταν με χώμα, γεμάτο σκόνη, όπως και στα περισσότερα γήπεδα της εποχής, ακόμα και των μεγάλων ομάδων. 

Τα τελευταία χρόνια το γήπεδο είχε αναβαθμιστεί με περίφραξη,  με ηλεκτροφώτιση και τοποθέτηση χλοοτάπητα. 

Έγινε επιπλέον και η προσθήκη γηπέδου μπάσκετ, με κάποια κρατική βοήθεια αλλά, και πάλι, με οικονομική προσφορά πολλών Απεριτών. 

Τα εγκαίνια έγιναν με πρωτοβουλία του κ. Αλεξιάδη, στον οποίον αξίζουν συγχαρητήρια, και με την παρουσία του τότε Υπουργού Αθλητισμού κ. Γιάννη Ιωαννίδη.  

Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει.  Τώρα υπάρχουν και άλλα  γήπεδα. 

Στην Κάρπαθο πλέον το ποδόσφαιρο δυστυχώς γίνεται επαγγελματικό. 

Ποδοσφαιριστές εξαγοράζονται για να παίξουν από το ένα χωριό στο άλλο επί αμοιβή.  Στον αγωνιστικό χώρο, ακόμη και στις προπονήσεις γίνονται διακρίσεις εκ των άνωθεν, ενώ τα παιδιά δεν έχουν ίση μεταχείριση, με αποτέλεσμα οι νέοι να απομακρύνονται τόσο από το άθλημα όσο και από το χωριό. 

Το γήπεδο που κάποτε ήταν η χαρά της νεολαίας του χωριού, εκεί όπου έπαιζαν τα παιδιά τις ελεύθερες ώρες μεταξύ τους, σήμερα δεν έχει ελεύθερη πρόσβαση και παραμένει και κλειστό. 

Ωστόσο, ο χώρος δεν είναι ιδιωτικός, αλλά είναι γήπεδο όλων των Απεριτών. 

Όπως προανέφερα, έγινε και το γήπεδο τένις για το οποίο δεν υπάρχει πληροφόρηση για το πως έγινε και που ανήκει.  

Από τα λεγόμενα του κ. Παναγιώτου, ο οποίος εκτός από διακεκριμένος ιατρός και Διευθυντής κλινικής του Νοσοκομείου Υγεία είναι και αφοσιωμένος Απερίτης, προκύπτει ότι δεν διαμαρτύρεται για τη συγκεκριμένη επιλογή ονομασίας του γηπέδου. 

Απεναντίας, ο ίδιος, όπως όλοι μας, είχε σε μεγάλη εκτίμηση τον εκλιπόντα, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους μας. 

Εντούτοις, δεδομένων όλων των αμφιβολιών που έχουν διατυπωθεί γύρω από τη διαχείριση του αθλητικού χώρου, δημιουργούνται ερωτηματικά σχετικά με τις διαδικασίες που ακολουθούνται και με τις εγγυήσεις διαφάνειας, που πρέπει σε κάθε περίπτωση να τηρούνται. 

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ο πρόεδρος του “Πρωτέα” είναι ο μόνος αρμόδιος να δώσει την απάντηση.  

ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ