Δύσκολο να εξιστορήσει κανείς την πατριωτική και συλλογική δράση του Κωστή Ι. Μικροπανδρεμένου χωρίς να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο.

Θα αρκεστώ μονάχα στις προσωπικές  εμπειρίες που είχα με τον αείμνηστο Κωστή. 

Νεαρός απόφοιτος τότε των σπουδών μου πρωτογνώρισα τον Κωστή και συλλογικά μέσα από την Ομοσπονδία Καρπαθιακών Σωματείων. 

Γνώρισα έναν ΑΝΘΡΩΠΟ πατριώτη , συναινετικό, ευγενικό, φιλάνθρωπο και συνεργάσιμο μακριά από τις τοπιστικές τάσεις της εποχής.

Χρόνια προσέφερε χωρίς να επιδιώκει αναγνώριση, τιμές και δόξες πάντα σιωπηλά και αποτελεσματικά. Παρά την διαφορά της ηλικίας μας είχα μπροστά μου έναν συνεργάτη πρόθυμο να ακούσει την γνώμη και του πιο νεαρού μέσα στο Συμβούλιο. Η γνώμη του Κωστή είχε μεγάλη βαρύτητα και ήταν σεβαστή και ευπρόσδεκτη.

Όταν κάποτε θεώρησα καλή ιδέα τον εορτασμό της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στο Δημαρχείο του Γιούνιον (της πόλης που εδρεύει το Καρπάθικο Σπίτι), ο Κωστής ήταν εκείνος που υπέγραψε την αρχική αίτηση μαζί μου και με τον τότε εφημέριο της Ενορίας του Αγ. Δημητρίου, τον αείμνηστο πατέρα Κωνσταντίνο Ξυρουχάκη.

Με 300 περίπου συνυπογράφοντες και μετά την συνάντηση μας με τη Δημοτική Αρχή ενεκρίθει η αίτηση μας και έτσι ξεκίνησε ο Εορτασμός και ο σημαιοστολισμός (με δωρεές που συμμετείχε και ο Κωστής) του κεντρικού δρόμου της πόλης που επαναλαμβανόταν για πολλά χρόνια.

Καταφέραμε να υψωθεί η γαλανόλευκη στον κεντρικό ιστό μπροστά στο Δημαρχείο, να έχουμε μία κατάμεστη αίθουσα μέσα στο Δημαρχείο όπου ακούστηκαν εθνικά άσματα παρουσία της Δημοτικής Αρχής και να γίνει η πόλη ελληνική για μερικές εβδομάδες.

Η παρουσία του Κωστή και οι γνωριμίες του υπήρξαν ουσιαστικές για το θετικό αποτέλεσμα.

Καλύτερα γνώρισα τον αείμνηστο κατά τα χρόνια μας στο Παγκαρπαθιακό Ίδρυμα.

Υπήρξε Ιδρυτικό μέλος του και ένας από τους στυλοβάτες του Οργανισμού. Δραστηριοποιήθηκε στην συγκέντρωση χρημάτων με την εγγραφή νέων μελών ξεκινώντας από την οικογένειά του και όλες τις γνωριμίες που είχε. Δούλεψε πολλά Σαββατόβραδα στην διεξαγωγή του Bingo που οργάνωνε το Ίδρυμα και που απετέλεσε τον βασικό πόρο των εσόδων του.

Ο Κωστής διαπραγματεύθηκε την αγορά του κτιρίου μας με τον πρώην ιδιοκτήτη του τον οποίο γνώριζε προσωπικά. Όταν έπρεπε να πληρωθεί μία μεγάλη δόση των $100,000, ο Κωστής ήταν εκείνος που πλησίασε τον ιδιοκτήτη (καθώς δεν υπήρχαν τα χρήματα στο ταμείο μας) και κατάφερε να μας δοθεί παράταση ώστε να πληρωθεί το δάνειο μακροπρόθεσμα και σε μικρότερες δόσεις.

Όταν το 2010 με πλησίασαν στελέχη του Ιδρύματος και μου προτάθηκε να αναλάβω την διεύθυνση του,αμέσως σκέφτηκα τον Κωστή και τον παρακάλεσα να παραμείνει ενεργός μαζί μου. Του ζήτησα να σταθεί δίπλα μου ως ένας από τους αντιπροέδρους μου. Εκείνος μου απάντησε ότι λόγω της προχωρημένης ηλικίας του θα προτιμούσε να αποσυρθεί αλλά ευχαρίστως θα δεχόταν να υπηρετήσει για λίγα χρόνια ακόμη.

Ποτέ δεν έχει άρνηση αν μπορούσε να βοηθήσει. Το κύρος και η  παρουσία του Κωστή στο Ίδρυμα ήταν ανεκτίμητα για μένα.

Στις 26 Νοεμβρίου 2011, στον εορτασμό της 30ης Επετείου του Ιδρύματος το Συμβούλιο μας ομόφωνα απεφάσισε να κηρύξει τον Κωστή μαζί με τους αείμνηστο γιατρό Μιχάλη Γεργατσούλη (εμπνευστή της ιδέας για το Καρπάθικο Σπίτι και πρώτο του πρόεδρο), την αείμνηστη Ιωάννα Αλεξιάδη(πρώην πρόεδρο), τον Ανδρέα Ν. Διάκο(πρώην πρόεδρο), τον Φριξο Βόζο(πρώην πρόεδρο), τον αείμνηστο Γεώργιο Μανωλιό(Ιδρυτικό μέλος), και τον Μανώλη Κασσώτη(Ιδρυτικό μέλος), ως Επίτιμα Μέλη του Ιδρύματος για την πολυετή τους δράση και προσφορά τους προς το Ίδρυμα.

Αγαπημένε μου Κωστή,  έκανες το πατριωτικό σου καθήκον κατά το μέγιστο και αφησες πισω σου δυνατό παράδειγμα προς μίμηση. Αναπαύσου τώρα μες την αγγαλιά των αγγέλων που σε συνοδεύουν στον Παράδεισο.

Θα είμαι πάντα ευγνώμων.

Βασίλης Χαλκιάς 

Οδοντίατρος

πρώην πρόεδρος του Παγκαρπαθιακού Ιδρύματος