Πάντα στου Μάρτη τις επτά καμπάνες θα ηχούνε,
το μήνυμα της Λευτεριάς παντού να διαλαλούνε.
Λύρες, λαγούτα και βιολιά θα το φωνάξουν πάλι,
με μελωδίες, με ρυθμούς και του χορού τη ζάλη.
Μ’ αυτόν τον τρόπο τον γνωστό σε όλους να το πούνε,
πως, εις τα Δωδεκάνησα, λεβέντες κατοικούνε.
Πολλών λογιών κατακτητές Νησιά κι αν σας πατήσαν’,
της Λευτεριάς το όραμα απ’ την καρδιά δεν σβήσαν’.
Δεν σας ελύγησ’ η σκλαβιά, της λόγχης η αθέρα,
γιατί στα στήθη φούντωνε η Ελλάδα νύχτα-μέρα.
[…]
Παντού υψωμένοι Κολοσοί, Ήριννες, Κάστρα, Διάκοι,
Ναοί κι ολοκαυτώματα και Όρκοι του Ιπποκράτη.
Αρχαίες πόλεις και Σοφοί και Τάφοι λαξεμένοι,
έχουν την Ιστορία μας σειρά-σειρά γραμμένη.
Κως, Ρόδος, Αστυπάλαια, Πάτμος, Λειψοί και Σύμη,
Βυζάντιο, Πολιτισμός, Αγώνες κι Επιστήμη.
Νίσυρος, Καστελλόριζο, Κάλυμνος, Κάσος, Τήλος,
σ’ όλα…, ραντίζει ανθόνερα με λιόφουντες ο Ήλιος.
Σ’ αυτούς που δεν το ξέρουνε, το λέω, να το μάθουν,
Ακρίτες είν’ οι κάτοικοι της Λέρου…, της Καρπάθου.
«Τις Θερμοπύλες» έλαχε σ’ αυτούς να τις φυλάγουν,
σημαίες να υψώνουνε στη μέση του πελάγου.
Ενώνουμε τα χέρια μας σφιχτά για την ιδέα,
στον όρκο των προγόνων μας με βλέμμα στη σημαία.
Μία φωνή στεντόρια γεμίζει τον αιθέρα,
πάντα να είστε Ελεύθερα όσο γυρίζ’ η σφαίρα..!
Πειραιάς, 07/03/1996 ©Γιώργος Ν. Κανάκης
Χρόνια Πολλά!
