Εδώ Γενική Ασφάλεια…
5ος όροφος, κελί 13
13 Δεκεμβρίου 1973
Το σημείωμα είναι ένα από τα λίγα που σώθηκαν και έφτασε στα χέρια μου από συντρόφους μετά την αποφυλάκισή μου τον Ιούλιο του 1974.
Το σημείωμα είναι γραμμένο με πραγματικό αίμα, επάνω σε χαρτί από σοκολάτα και με πένα ένα δόντι χτένας.
Για υπογραφή υπάρχει μία πινελιά…
Επειδή βλέπω ότι δεν πήρατε τη συνέχεια, σας ξαναγράφω το δεύτερο μέρος, το πάντα επίκαιρο δεύτερο μέρος, και με αίμα όπως του αξίζει. Αυτό άλλωστε είναι για μένα η πιο ευχάριστη απασχόληση, η νοερή και ζωοδότρα σύνδεση μαζί σας και το μόνιμο και βαθύτερο πιστεύω μου:
Πες στους παππούδες και τις γιαγιάδες (*), πως αν εκείνοι με σκέφτονται μία φορά, εγώ τους σκέφτομαι δέκα και πως τους έχω μες την καρδιά μου, όπως και όλο τον κόσμο.
Πες τους ακόμα πως εσείς όλοι είσαστε εκείνοι που με κάνετε να υπομένω με το κεφάλι ψηλά το μαρτύριο τούτο της ασφάλειας. Γιατί, στις δύσκολες στιγμές σε σας ανατρέχει το μυαλό μου, για να βρει ξεκούραση, να πάρει κουράγιο και δύναμη. Σε σας όλους που με σκέφτεστε και με περιμένετε, στο δίκιο της υπόθεσής μας και στο μέλλον της το φωτεινό και το ακτινοβόλο.
Γιαυτό, σας βεβαιώνω πως έστω και ένας να υπάρχει που εγκρίνει τη στάση μου (**), εγώ θα συνεχίσω σ’ αυτήν, όποιες και όσες κι αν είναι οι συνέπειες.
Αυτά.
Πάντα δικός σας, πάντα για σας.
Γιώργης
(*) Συνθηματικά.
(**) Κάποιοι πρότειναν να κάνω δήλωση μετανοίας για να με αφήσουν ελεύθερο.!
