Το αρχαιότερο γλυπτό από ασβεστόλιθο που έχει βρεθεί στην Κάρπαθο εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο

Γυναικείο ειδώλιο

• Νεολιθικής περιόδου, 4500-3200 π.Χ.
• Από την Κάρπαθο, Αιγαίο Πέλαγος
• Ύψος: 6,6 εκ.
• ΕL: 1886.3-10.1 (Γλυπτό Α 11)
• Αίθουσα 11: Κυκλάδες

^[1]

Το μέγεθος και η μορφή του αφαιρετικού αυτού ειδωλίου δεν είναι χαρακτηριστικά της ελληνικής νεολιθικής περιόδου, παρόλο που έχει στοιχεία που το συνδέουν με μικρότερα πήλινα ειδώλια της ίδιας περιόδου και με μεταγενέστερα κυκλαδικά μαρμάρινα ειδώλια.
Οι βραχίονες αποδίδονται με τη μορφή αποφύσεων, ίσως λόγω της περιορισμένης τεχνικής του γλύπτη, ενώ τα πόδια δεν αποδίδονται καθόλου. Η τεχνοτροπία αυτή παραπέμπει στα καθιστά ειδώλια της νεολιθικής εποχής, με τα ενωμένα σκέλη να δίνουν την εντύπωση ότι δεν δηλώνονται, αν και πάλι η απεικόνιση αυτή μπορεί να οφείλεται έως ένα βαθμό στους περιορισμούς που διέπουν τη συγκεκριμένη τεχνοτροπία.
Παρόλο που η αφύσικη σχηματοποίηση του προσώπου, αφηρημένη μορφή με ραμφόσχημη μύτη, μοιάζει με αυτή των κυκλαδικών γλυπτών, τα χαρακτηριστικά του γυναικείου φύλου είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Μέχρι τώρα η απεικόνισή τους είχε συνδεθεί με τη λατρεία στο πρόσωπο της Μητέρας Θεάς, αλλά πλέον η εξήγηση αυτή θεωρείται υπεραπλουστευτική, όχι μόνο για τον συμβολισμό αυτών των ειδωλίων άλλα και για πολλά άλλα φαινόμενα. Ωστόσο, είναι πιθανόν ο τύπος αυτός ειδωλίου να σχετίζεται με τη γυναικεία γονιμότητα.

J.L. Fitton, Cycladic art, 2^nd ed. (London, The British Museum Press, 1999)

 

Ρυτό με τη μορφή ταυροκεφαλής

• Μυκηναϊκής περιόδου, 1300-1200 π.Χ.
• Από την Κάρπαθο, Αιγαίο Πέλαγος
• Ύψος: 15,24 εκ.
• ΕL: 1887.5-1.6 (Αγγεία Α 971)
• Αίθουσα 12β: Ελλάδα: Μυκηναϊκός πολιτισμός
• Τελετουργικό σκεύος

^[2]

Πήλινο αγγείο που χρησιμοποιούταν σε θρησκευτικές τελετές, με μια μεγάλη οπή στο πίσω μέρος της κεφαλής του ταύρου και μια μικρότερη στο ρύγχος.
Τα αγγεία αυτά χρησίμευαν στην προσφορά υγρών κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών και είχαν συχνά τη μορφή κεφαλής ζώου με μικρές οπές στο στόμα για την εκροή των υγρών. Τα ταυρόμορφα ρυτά ήταν τα πιο δημοφιλή και κατασκευάζονταν και από άλλα υλικά, όπως το ξακουστό ρυτό από σερπεντίνη που βρέθηκε στο Μικρό Ανάκτορο της Κνωσού και το αργυρό ρυτό που βρέθηκε στις Μυκήνες στον τάφο IV του ταφικού κύκλου Α΄. Και τα δύο αυτά ρυτά με τη μορφή ταυροκεφαλής είχαν επιχρυσωμένα κέρατα.